Szkolne Koło Turystyczne „Piechurek”

Szkolne koło turystyczne „SKT „Piechurek” powstało w roku szkolnym 2014/2015. Założycielem koła była: pani Małgorzata Wiśniewska i pani Renata Łanoszka.  Spotykamy się ze wszystkimi chętnymi uczniami z klas I – VIII w soboty podczas organizowanych wycieczek turystycznych. Na wspólnych wyprawach dzieci nie tylko dobrze się bawią, poznają środowisko, ale uczą się obcowania z naturą i odpowiedzialności za nią. Wycieczki dostarczają im wielu wrażeń, radości, satysfakcji, regenerują siły do pracy w szkole, podnoszą sprawność fizyczną, uczą wytrwałości, współzawodnictwa, integrują grupę. Uczestnicząc w wycieczkach dzieci nabierają dobrego nawyku aktywnego spędzania wolnego czasu. Od początku powstania koła współpracujemy z przewodnikiem tatrzańskim panem Pawłem Krążem, z którym poznajemy Tatry Polskie oraz inne pobliskie i nie tylko pasma górskie.

Zasady uczestnictwa w wycieczkach turystycznych organizowanych przez SKT „Piechurek” (regulamin wycieczek):

1. W wycieczkach mogą brać udział wszyscy uczniowie Szkoły Podstawowej im. Królowej Jadwigi w Sierczy.
2. W wycieczkach mogą uczestniczyć inne osoby w przypadku wolnych miejsc.
3. Ostateczny termin wpłaty za wycieczkę upływa 5 dni przed terminem wyjazdu (poniedziałek przed sobotnią wycieczką).
4. Po tym terminie na listę wycieczkową wpisywane są osoby z listy rezerwowej.
5. Na wycieczkach obowiązują ogólnoprzyjęte zasady zachowania dotyczące każdego ucznia (statut szkolny), a w szczególności :

• należy postępować zgodnie z wytycznymi podanymi przez przewodnika na początku wycieczki,
• nie wolno wyprzedzać przewodnika prowadzącego grupę,
• nie wolno oddalać się od grupy – każdy postój należy zgłosić opiekunowi,
• zaobserwowane złe samopoczucie swoje, bądź kolegi (koleżanki) jak najszybciej zgłosić opiekunowi,
• za bezpieczeństwo uczestników wycieczki odpowiadają wszyscy opiekunowie wycieczki oraz kierownik wycieczki.
• na wycieczki należy ubrać się w odpowiedni wygodny strój, długie skarpetki, wygodne buty(najlepiej trapery), oraz zabrać ze sobą pelerynę przeciwdeszczową,  spodnie, skarpetki i buty do przebrania.
• wycieczka może zostać odwołana z powodu złych warunków atmosferycznych lub z powodu zbyt małej liczby uczestników.

6. Informacje wraz z programem wycieczki można znaleźć na stronie internetowej szkoły w aktualnościach, na tablicy  na  dolnym korytarzu, oraz w zakładce „Piechurek”.
7. Zgodę na wycieczkę wypełnia rodzic/opiekun dziecka  zgodnie z nowymi przepisami do każdej wycieczki (druk poniżej). Bez zgody  rodzica dziecko nie może wziąć udziału w wycieczce.

Zgoda na wycieczkę:

zgoda-rodzica-na-wycieczke-piechurek

 

 

Rok szkolny 2019/2020

Gorce – Łapsowa Niżna Polana ( 860 m n.p.m.)

Polana Łapsowa Niżna – polana w Gorcach, na południowych zboczach Bukowiny Obidowskiej. Położona jest na wysokości około 860-915 m, w widłach dwóch źródłowych cieków potoku Zadział. Nazywana jest też czasami Polaną Łapsową, w odróżnieniu od drugiej, wyżej położonej o nazwie Polana Łapsowa Wyżna. Wikipedia
W wycieczce wzięło udział 50 osób – dzieci, rodziców, opiekunów i przewodnik Adrian Dudziak.  Wczesnym rankiem wyruszyliśmy z Sierczy na poszukiwanie śniegu, którego w tym roku bardzo nam brakuje (a zwłaszcza dzieciom). Zaopatrzeni w odpowiednie ubranie oraz jabłuszka do zjazdów wyruszyliśmy z Klikuszowej w kierunku schroniska. Po drodze było dużo upragnionego śniegu i lodu, a co za tym idzie dużo radości, upadków i ślizgów. Po dotarciu do schroniska rodzice odpoczywali w pełnym słońcu, a młodzież szalała na jabłuszkach. Niektórym udało się również zjeść gorący posiłek. W drodze powrotnej również udało się poszaleć na jabłuszkach w trakcie schodzenia (zjeżdżania:)) w dół. Cali i zmęczeni dotarliśmy do autokaru i wyruszyliśmy w drogę powrotną. Wyjazd był bardzo udany – dużo śniegu, słońca i pozytywnego zmęczenia. Do zobaczenia w kwietniu na kolejnej wycieczce.

 Opis wycieczki napisał uczeń klasy VIII Hubert Biernat.

„W dniu 18 stycznia 2020 roku wybraliśmy się z SKT „Piechurek“ na wycieczkę w Gorce. Zbiórkę mieliśmy pod bazą o godzinie 7:00. Na miejsce jechaliśmy około półtorej godziny, a po drodze mijaliśmy przepiękne krajobrazy. Kiedy dojechaliśmy do Klikuszowej była godzina 9:00. Od razu po wyjściu z autokaru, ruszyliśmy w drogę „pełną parą”. Szliśmy czarnym szklakiem w stonę Łapsowej Polany. Zaskoczyła nas spora ilość śniegu. Ucieszyliśmy się, gdyż od początku zimy w Sierczy śnieg się właściwie nie pojawił. W czasie marszu zrobiliśmy sobie 20-minutowy postój, aby „zakosztować zimowego szaleństwa“. Około godziny 11:30 dotarliśmy do schroniska „Koliba“. Naszym oczom ukazał się piękny widok na Tatry. Postanowiliśmy trochę odpocząć w schronisku i posilić się nieco. Ok. 12:30 ruszyliśmy do umówionego miejsca, gdzie czekał na nas autokar. Zeszliśmy, a właściwie większość z nas zjechała na jabłuszkach leśną trasą oznaczoną niebieskim szlakiem, do Nowego Targu.
Po godzinie 14-tej zebraliśmy się pod autokarem i ruszyliśmy w drogę powrotną. Trochę zmęczeni, ale bardzo zadowoleni dotarliśmy do Sierczy. Wycieczka sprawiła wiele radości zarówno młodszym jak i starszym uczestnikom. Już nie możemy doczekać się kolejnej wyprawy!”

Hubert Biernat

PKT GOT:
Klikuszowa cmentarz- Koliba na Łapsowej Polanie-Nowy Targ Kowaniec -11 pkt
Suma podejść 285 m, dystans 8,3 KM,
Nr grupy górskiej: BZ.05 

Link do zdjęć

Gorce (Gorc 1228m n.p.m.)  – 19 października 2019

Gorc – szczyt we wschodniej części grzbietu głównego Gorców. Jego charakterystyczna sylwetka z kilkoma polanami jest dobrze rozpoznawalna z dużych odległości. Zbudowany jest z grubych ławic piaskowców magurskich i zlepieńców. Północne stoki pokryte są lasami jodłowo-bukowymi, wyższe partie świerkowymi. /Wikipedia/

Sprawozdanie z wycieczki napisała uczennica z klasy 5b.

„Celem wycieczki było dojście na górę Gorc, która ma 1228m n.p.m.
Na początku wydawało się, że to będzie najłatwiejsza trasa jak do tej pory. Wszyscy wyprzedzali przewodnika, więc mieliśmy dużo zagadek o zwierzątkach, były o zwierzętach leśnych, wodnych itd. Do drugiego przystanku nikt się za bardzo nie zmęczył. Na drugim przystanku byliśmy na polance, prawie wszyscy turlikali się z górki. Na szczycie była wieża widokowa, z której był naprawdę ładny widok na Gorce i Beskid Sądecki. Wieża miała około 125 schodów. Następnie doszliśmy do bazy namiotowej, gdzie znajdowało się źródełko. W drodze powrotnej ktoś nawet wypatrzył tamę zbudowaną przez bobry na rzece Kamienicy!
BYŁO EKSTRA
Razem były 42 osoby, w tym 18 dorosłych i 24 dzieci. Najmłodszym uczestnikiem był mój brat, 5-letni Wojtuś z grupy Dalmatyńczyków.”

Daria Gustab

PKT GOT:
Rzeki-Gorc-Baza Namiotowa – 12 pkt
5,8 km, suma podejść 590m

Baza Namiotowa Gorc- Gorc – Rzeki –  7 pkt
5,8 km, suma podejść 133m,
Razem : 19 pkt.
w sumie: 11,6 km i 723 m przewyższeń,

Grupa górska : BZ.05

link do zdjęć

 

Czerwone Wierchy (Kopa Kondracka 2005 m n.p.m.), 14.10.2019r.

Kopa Kondracka znajduje się w grani głównej Tatr Zachodnich, oddzielona od niego Przełęczą pod Kopą Kondracką (1863 m), oraz Małołączniakiem (2096 m). Przez szczyty te i przełęcze przebiega granica polsko-słowacka. Kopa Kondracka wznosi się nad trzema dolinami: Doliną Małej Łąki, Doliną Bystrej, Doliną Cichą . Od wierzchołka odchodzi północna grań Kopy Kondrackiej, łącząca się poprzez Kondracką Przełęcz z Giewontem. 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kopa_Kondracka

W wycieczce wzięło udział 58 osób: dzieci, rodzice, opiekunowie i przewodnik tatrzański Andrzej Bolon.

Sprawozdanie z wycieczki napisała uczennica klasy 5c:

Dnia 14.09.2019r z Piechurkiem pojechaliśmy na wycieczkę w Tatry Zachodnie ( Czerwone Wierchy 2122m n.p.m). Dojechaliśmy na miejsce, posililiśmy się i ruszyliśmy w drogę w kierunku Doliny Małej Łąki. Pan przewodnik tłumaczył nam różne rzeczy i powiedział, że będziemy szli żółtym szlakiem. Po drodze robiliśmy przerwy na picie i jedzenie. Aż nagle zaczęły się przeszkody- strome wąskie kamienie, ale nam to nie przeszkadzało. Po drodze widzieliśmy świstaki, które gwizdały. Poszliśmy dalej i zrobiliśmy sobie przerwę przy Giewoncie, podziwiając piękne widoki. Po przerwie ruszyliśmy w drogę. Po 20 minutach drogi doszliśmy do celu, to była Kopa Kondracka (2005m n.p.m). Na Kopie Kondrackiej zrobiliśmy sobie małą przerwę. Po przerwie zaczęliśmy schodzić w dół. Jak schodziliśmy widzieliśmy sarny albo kozice. Poszliśmy dalej i zrobiliśmy sobie przerwę przy małym schronisku. Po przerwie poszliśmy dalej już do autokaru.  Na wycieczce było naprawdę super, była  słoneczna pogoda i piękne widoki, które zapierały dech w piersiach.

     Magdalena Staśko

Trasa: Gronik – Dolina Małej Łąki-Przełęcz Pod Kopą Kondracką – Kopa Kondracka – Hala Kondratowa – Kuźnice.

Pkt.  GOT: razem 25 pkt.

Rok Szkolny 2018/2019

Mogielica 1171 m n.p.m. – najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego  – 23.03.2019

Mogielica – najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego (1170,2 m). Wierzchołkowa część masywu Mogielicy jest nazywana przez miejscową ludność Kopą, ze względu na charakterystyczny kształt. W starszej literaturze można spotkać błędną nazwę „Mogielnica”. Z punktów widokowych, na szczycie i na polanach, rozpościerają się szerokie widoki na Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki,  Tatry, Gorce.

Z Mogielicą związane jest wiele legend. Według jednej z nich Mogielica była żoną wielkoluda Łopienia, oddzieloną od małżonka Przełęczą Rydza-Śmigłego. Według innej na znajdującym się pod jej szczytem po zachodniej stronie dużym głazie zwanym Zbójnickim Stołem zbójnicy liczyli zdobyte pieniądze, które następnie ukryli w jaskini zwanej Marszałkową Studnią na polanie Poręba. Na kociołku z tymi pieniędzmi położone są dwie strzelby. Legendy mają swoje podłoże historyczne – w XVIII wieku ukrywał się na Mogielicy znany beskidzki zbójnik Józef Baczyński wraz ze swoim kompanem Świstakiem (od niego pochodzi nazwa jednego z leżących pod Mogielicą przysiółków Słopnic – „Do Świstaka”). Podobno zrabowane przez niego skarby znajdują się zakopane w lesie Mogielicy, a przez kilka lat strzegła ich narzeczona Baczyńskiego. Inne jeszcze z ludowych podań lokalizuje ukryty zbójnicki skarb na polanie Brzostek pod Przysłopkiem.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mogielica

W wycieczce wzięły udział  53 osoby – 32 dzieci z klas od „0” do VIII, 15 rodziców, 5 opiekunów i przewodnik Adrian Dudziak.

Sprawozdanie z wycieczki napisała uczennica klasy IV c:

„Sobotnia wycieczka na Mogielnicę była pełna wrażeń i atrakcji. Gdy byliśmy w drodze na szczyt, obserwowaliśmy przeróżne rzeczy. Bardzo się zdziwiliśmy, gdy okazało się, że w górach jest mnóstwo śniegu. Wszystkich ucieszyła możliwość można było rzucać się śnieżkami. Pogoda nam dopisywała, słońce pięknie świeciło, więc mogliśmy iść w samych bluzach. Piętnaście minut przed szczytem zatrzymaliśmy się na dłuższy postój. Z tego miejsca roztaczał się wspaniały widok. Ci, którzy chcieli ,mogli wejść na ‘’szczyt szczytów”, gdzie stała wieża widokowa. Była bardzo wysoka, a my mogliśmy na nią wejść. To dostarczyło nam sporej dawki adrenaliny. Wróciliśmy na miejsce, w którym wcześniej się zatrzymaliśmy i tam się opalaliśmy. Zmęczeni, ale szczęśliwi doszliśmy do autokaru. To był super dzień!

Wszyscy mówili, że dorośli byli bardziej zmęczeni marszem niż dzieci.” 🙂

Weronika Majerska

Pkt. GOT:

Szczawa, Bukówka – Mogielica – 10 pkt

Mogielica – Pod Krzystonowem – 5 pkt

Pod Krzystonowem – Białe – 3 pkt

Razem: 18 pkt

Grupa górska BZ.06

Ćwilin – Beskid Wyspowy (1072 m n.p.m.) – 17 listopada 2018

Ćwilin – drugi co do wysokości szczyt górski Beskidu Wyspowego. Nazwa góry pochodzi od niemieckiego słowa Zwilling, tzn. bliźniak, a nadali ją w XIV w. niemieccy osadnicy w Tymbarku i Jurkowie. W literaturze można także spotkać błędną nazwę: „Ćwiliń”.

W wycieczce wzięło udział 28 osób – w tym trzech opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Pogoda dopisała, więc można było podziwiać przepiękne widoki opisanych poniżej szczytów. Teraz czekamy na zimową aurę i planujemy kolejną wycieczkę w lutym, gdy spadnie śnieg:).

Ćwilin jest wyjątkową „wyspą”. Poza grzbietem Czarnego Działu nie ma bocznych odnóg, a regularny kształt jego wierzchołka klasyfikuje go do grona typowych beskidzkich wysp. Jego stoki porasta las, w którym żyje wiele dzikich ssaków, takich jak dziki, jelenie, sarny i borsuki. Kilka lat temu potwierdzono występowanie rzadkiego w Polsce rysia. Okresowo zaglądają tu wilki. Na szczycie mamy dużą Polanę Michurową, pamiętająca czasy intensywnego pasterstwa na górze.  Dzisiaj Polana Michurowa jest wspaniałym punktem widokowym. Roztaczają się z niej piękne widoki na południe, wschód i zachód. Widać z niej Tatry, pasma górskie Słowacji i pobliskie Beskidy z Babią Górą na czele. Zaczynając od wschodu zobaczymy Mogielicę z charakterystyczną kopułą szczytową, ciągnącą się na południowy zachód Polanę Stumorgową i szczyty: Krzystonów, Kutrzycę i Jasień. Za nimi zaś widoczny jest Beskid Sądecki. Gdy obrócimy się na południe ujrzymy grzbiet Gorców: od Gorca przez Kudłoń, Turbacz, aż po Maciejową i Rabkę. Nad nimi sterczy grzebień Tatr. Kierując wzrok na zachód zobaczymy Luboń Wielki, Szczebel oraz Lubogoszcz, zaś dalej sylwetkę wyniosłej Babiej Góry. Ponoć to właśnie na Ćwilinie, podczas wycieczki z grupą młodzieży, prof. Kazimierz Sosnowski ujrzał tzw. „morze mgieł” i wymyślił nazwę „Beskid Wyspowy”.

http://wyrusznawycieczke.blogspot.com/2017/07/cwilin-gsbw-6.html

PKT GOT:

Jurków – Ćwilin – 9 pkt

Ćwilin – Mszana Dolna – 10 pkt

Razem – 19 pkt

Nr grupy górskiej – BZ.06.

Wycieczka w Tatry Zachodnie – Sarnia Skała 1377 m n.p.m. – 6 października 2018

Sarnia Skała (wcześniej nazywana Małą Świnicą, Świniczką lub Świnią Skałą) to szczyt o wysokości 1377 m n.p.m. położony w Tatrach Zachodnich, pomiędzy Doliną Strążyską a Doliną Białego. Jest to skalista grań, zbudowana z wapieni dolomitowych, długości około 300 m. Szlak na Sarnią Skałę jest licznie uczęszczany przez turystów z kilku powodów. Znajduje się on blisko Zakopanego, podejście nie jest zbyt trudne, ani eksponowane, za to ze szczytu, we wszystkie strony można podziwiać piękne górskie widoki. Na północ rozciąga się panorama Zakopanego i Podhala. Na zachód widzimy Łysanki i Kominiarski Wierch, a na południe Suchy Wierch oraz 600-metrową północną ścianę Giewontu. Sarnia Skała jest obiektem zainteresowań botaników, gdyż występuje na niej wiele rzadkich gatunków roślin, między innymi sosna drzewokosa, ostrożeń głowacz, jarząb nieszypułkowy, irga kutnerowata, rośliny wapieniolubne: dębik ośmiopłatkowy i dzwonek jednostronny, wierzba alpejska, omieg kozłowiec, różeniec górski i jaskier alpejski.

Sarnia Skała była niegdyś celem poszukiwaczy skarbów (zapewne z powodu swojego tajemniczego wyglądu, przypominającego ruiny pełnej zakamarków twierdzy czy warowni…).

http://i-tatry.pl/sarnia-skala/

W wycieczce wzięło udział 48 osób, w tym 29 dzieci z klas „O” – VI , 14 rodziców, 4 opiekunów i przewodnik tatrzański.

Sprawozdanie napisał uczeń klasy VI :

Wyjechaliśmy o 6.30. Podróż trwała półtorej godziny.  Początkowo mieliśmy jechać na Czerwone Wierchy,  ale były tam złe warunki (ja bym wtedy też poszedł). Ale wracając do tematu, dojechaliśmy tam o 8.00 z hakiem. Wysiedliśmy obok skoczni narciarskiej i bazy helikopterów GOPR. Zaczęliśmy wychodzić, początkowo podejście było łagodne,  lecz później zaczęły się schody,  i to dosłownie,  bardzo strome kamienne schody. Potem było trochę spokoju i  zaczęło się strome podejście,  wszyscy byli zmęczeni. Następnie dotarliśmy do niewielkiego wodospadu i przewodnik zaczął nas pytać jakie zwierzęta żyją w Tatrzańskim Parku Narodowym i my zaczęliśmy mówić, że żyją tu: niedźwiedzie , świstaki, kozice itp, itd . Po  półgodzinie drogi dotarliśmy do rozwidlenia dróg. W prawo był punkt widokowy Sarnia Skała ( godzinę od rozwidlenia), a w lewo dojście do schroniska (półtorej godziny od rozwidlenia). Najpierw poszliśmy na punkt widokowy. Na początku było spokojnie łagodne podejście, ptaki śpiewające i oczywiście błoto. I tak idziemy i idziemy,  a tu przed niewielkim pseudo placem były znowu kamienne schody  pokryte śliskim błotem. Oczywiście musiał się ktoś poślizgnąć no bo jakże by inaczej i oczywiście nie obyło się bez strat w ludziach(XD żartowałem :D) –  wszyscy doszli do placu zdrowi i bezpieczni. Było tam znowu rozwidlenie     ( z powrotem do wejścia tylko od drugiej strony 3.30 godziny, a na punkt widokowy  15 minut). Poszliśmy w stronę punktu widokowego . Zaczynało się nawet wąsko, a potem jeszcze węziej i jeszcze węziej,  aż w końcu się okazało, że musieliśmy wśród kosodrzewiny iść gęsiego. Gdy doszliśmy do punktu widokowego żeby na niego wejść musieliśmy się wspinać,  niemalże pionowo. Po wejściu na punkt widokowy zaczęło strasznie wiać  i było trochę niebezpiecznie. Były tam piękne widoki z jednej strony na miasto, a z drugiej na Giewont. Porobiliśmy kilka fotek i zaczęliśmy schodzić. Jak już byliśmy przy placu to pani właśnie wtedy zadała mi to zadanie na 6 z przyrody. Zaczęliśmy schodzić tą samą drogą co wchodziliśmy i po półtorej godziny byliśmy przy rozwidleniu. Więc poszliśmy w stronę schroniska. Jak zaczęliśmy wchodzić to poczuliśmy zapach jakiejś przyprawy do mięsa, nie żartuję naprawdę poczuliśmy przyprawę do mięsa. Po ok 20 minutach marszu napotkaliśmy kilka drewnianych mostów, a z nich widoki też były niesamowite. Po godzinie byliśmy już w schronisku, a w nim coś zjedliśmy,  pooglądaliśmy widoki , zrobiliśmy kilka fotek  i zaczęliśmy iść w stronę autobusu. Schodziliśmy tak przez półgodziny i dotarliśmy do początku kolejki linowej na Giewont, a stamtąd tylko musieliśmy dojść do autokaru. Koniec:)

Jakub Gontarz

Punkty GOT:

– Dolina Białego – Dolina Białego (górne piętro) – 5 pkt

– Dolina Białego (górne piętro) – Czerwona Przełęcz – 1 pkt

– Czerwona Przełęcz – Sarnia Skała – 1 pkt

– Sarnia Skała – Czerwona Przełęcz – 1 pkt

– Czerwona Przełęcz –  Dolina Białego ( górne piętro) – 1 pkt

– Dolina Białego (górne piętro) – Hotel PTTK Kalatówki – 4 pkt

– Hotel PTTK Kalatówki – Kuźnice – 2 pkt

Tatry Zachodnie Sarnia Skała – Piechurek

Gwiaździsty Zlot – Jamna – 29 września 2018

            Jak co roku SKT Piechurek wziął udział w wycieczce organizowanej przez PTTK Wieliczka. Tym razem był to Gwiaździsty Zlot Jamna. Udaliśmy się do malowniczo położonej miejscowości turystycznej w sercu Ciężkowicko-Rożnowskiego Parku Krajobrazowego, skąd roztaczają się piękne widoki na Beskid Sądecki, Pogórze i Tatry. Po dotarciu do Chatki Włóczykija wszyscy mogli odpocząć oraz zjeść coś ciepłego. Dzieci wzięły udział w konkursach i zabawach zorganizowanych przez PTTK Wieliczka. Zwycięzcy otrzymali nagrody. Pogoda dopisała – wszyscy świetnie się bawili. W wycieczce wzięło udział 30 osób, w tym trzech opiekunów.

Gwiaździsty Zlot Jamna – Piechurek

Rok Szkolny 2017/2018

Wycieczka na Słowację – Dolina Prosiecka 23 czerwca 2018

            „Jedna z piękniejszych tras na Słowacji. Szlak zaczyna się niezwykle malowniczo. Już po kilku krokach jesteśmy przy skalnej bramie zwanej Wrotami. Są też tutaj drewniane pomosty i uroczy mostek nad potokiem Proseczanka (Prosiečanka). Wędrujemy malowniczymi wąwozami i korytem rzeki. Niestety wody było tak mało, że zupełnie znikły wodospady, których jest kilka na trasie. Pewnie wypadałoby wrócić tutaj jeszcze raz na wiosnę, kiedy wody będzie znacznie więcej. Ze skalnych wąwozów wychodzimy na sporą polanę – płaskowyż Sworad, a potem wędrujemy bardzo malowniczymi łąkami. ”

http://kasai.eu/2017/slowacja-dolina-prosiecka-kwaczanska/

W wycieczce wzięło udział 49 osób, w tym 26 dzieci z klas „O” do V, 17 rodziców, 5 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Tym razem pogoda nas nie rozpieszczała – trochę zmokliśmy, ale i tak warto było zobaczyć jedną z piękniejszych słowackich dolin.

Punkty GOT:

– Prosiek – Velke Borowe – 9 pkt

Wycieczka do Doliny Prosieckiej – Piechurek

Wycieczka do Doliny Pięciu Stawów Polskich w Tatrach – 12 maja 2018

Wysokogórska, polodowcowa dolina o długości 4,0 km i powierzchni 6,5 km², położona jest na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, na wysokości ok. 1625–1900 m n.p.m. Lodowiec wyżłobił w dolinie obszerne dno w kształcie sierpa z wierzchołkami skierowanymi na północny zachód (pod Świnicę) i północny wschód (pod Świstową Czubę). W dolinie znajduje się kilka polodowcowych jezior o łącznej powierzchni 61 ha. Największe z nich to Wielki Staw Polski położony na wysokości 1665 m n.p.m. (31,14 ha, głębokość 79,3 m). Pozostałe jeziora to: Zadni Staw Polski, Czarny Staw Polski, Mały Staw Polski, Przedni Staw Polski oraz Wole Oko. Ostatni staw jest jeziorem okresowym i mniejszym od pozostałych, dlatego nazwa doliny uwzględnia jedynie 5 największych jezior.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dolina_Pięciu_Stawów_Polskich

W wycieczce wzięło udział 55 osób – rodziców i dzieci z klas od I do VII, oraz najmłodszy uczestnik Tymek – 6 lat.

Opis trasy:

Na początku idziemy asfaltową drogą wiodącą docelowo do Morskiego Oka. Po ok. 45 minutach spaceru docieramy do Wodogrzmotów Mickiewicza, czyli kilka wodospadów i kaskad powstałych na potoku Roztoka. Wodogrzmoty podziwiamy z wysokości położonego nad potokiem mostku. Tuż za nim znajduje się rozwidlenie szlaków. Asfaltowa droga biegnie prosto do Morskiego Oka, my zaś odbijamy w prawo, na szlak zielony, prowadzący przez Dolinę Roztoki do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Początkowo podchodzimy ostro pod górę po wyłożonym kamieniami podłożu. Trasa wiedzie przez las, kilkukrotnie przecinając niezwykle malowniczy w tej części potok.  Z czasem naszym oczom ukazuje się potężny masyw Wołoszyna górujący nad całą doliną. Po kolejnych 20 minutach docieramy na polanę o nazwie Nowa Roztoka. Dawniej była ona miejscem działalności pasterskiej, dziś mieści się na niej szałas mogący służyć jako schronienie w czasie deszczu. To świetne miejsce na odpoczynek przed dalszą wędrówką i podziwianie widoków – w oddali pięknie prezentuje się Kozi Wierch. Ścieżka delikatnie wznosi się, głównie przez las, doprowadzając wkrótce do skrzyżowania szlaków. Dalej wędrujemy zielonym szlakiem gdzie docieramy do największego polskiego  wodospadu – Wielka Siklawa. Tworzony jest on przez potok wypływający z Wielkiego Stawu Polskiego, opadający progiem ściany stawiarskiej oddzielającej Dolinę Pięciu Stawów Polskich od Doliny Roztoki. Wysokość wodospadu szacowana jest na ok. 70 metrów. Wzależności od poziomu wody w Wielkim Stawie, spływa ona dwoma, trzema, a czasami nawet czterema strugami (wywołując potężny hałas). Kamienie leżące u stóp wodospadu stanowią dobry punkt na odpoczynek, choć cel jest już bardzo blisko. Dalej szlak obchodzi Siklawę z lewej strony (patrząc od strony podejścia) po głazach polodowcowych. Należy tu zachować większą ostrożność, gdyż rozpryskująca się wokół wodospadu woda może czynić je śliskimi. Po zaledwie kilku minutach osiągamy brzeg Wielkiego Stawu Polskiego, a naszym oczom ukazuje się wspaniały krajobraz całej doliny. Do  schroniska skręcamy w lewo w kierunku Przedniego Stawu Polskiego .

Po godzinnym odpoczynku wracamy czarnym szlakiem, który łączy się z zielonym szlakiem  przy  Potoku Roztoka. Na parking wracamy tą samą trasą.

Punkty GOT:

– Palenica Białczańska – Wodogrzmoty Mickiewicza – 6 pkt

– Wodogrzmoty Mickiewicza – Rzeżuchy – 8 pkt

– Rzeżuchy – Siklawa – 3 pkt

– Siklawa – Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów – 1 pkt

– Schronisko PTTK w Dolinie Pięciu Stawów – Rzeżuchy – 1 pkt

– Rzeżuchy – Wodogrzmoty Mickiewicza – 4 pkt

– Wodogrzmoty  Mickiewicza – Palenica Białczańska – 5 pkt

Wycieczka do Doliny Pięciu Stawów – Piechurek

Wycieczka 21 kwietnia 2018 Przehyba (1175 m.n.p.m.) Beskid Sądecki

Prehyba, Przechyba – szczyt górski w zachodniej części Pasma Radziejowej w Beskidzie Sądeckim. Nazwa Prehyba (początkowo Perehyba) jest to zruszczona przez Rusinów dawniej zamieszkujących pobliską Ruś Szlachtowską nazwa słowacka i oznacza przełęcz. Najpierw dotyczyła tylko hali, dopiero później przeniesiona została na szczyt. Położony jest w głównym grzbiecie Pasma Radziejowej, w jej głównym grzbiecie. Z podszczytowych stoków wypływa kilka potoków: Sopotnicki Potok , Sielski Potok, Stary oraz Jaworzynka. Przehyba wznosi się na wschód od doliny Dunajca na wysokości miejscowości Kłodne oraz na zachód od doliny Popradu i drogi Nowy Sącz – Muszyna na wysokości Piwnicznej-Zdrój.

http://www.beskidsadecki.eu/index.php?id=szczyty_sadecki&sk=Przehyba

W wycieczce na Przehybę 1175 m n.p.m.  zorganizowanej przez SKT Piechurek wzięło udział 28 osób, w tym dzieci z klas od 1 (a nawet młodsze) do 7, oraz kilkoro rodziców. Szlak wiodący na Przehybę rozpoczęliśmy w okolicach Rytra. Trasa wiodła przez Popradzki Park Krajobrazowy, gdzie po ostrym podejściu weszliśmy w las bukowy i dotarliśmy do pierwszego szczytu Wdżary Niżne. Idąc dalej kamienistym grzbietem Wdżarów mijaliśmy Wietrzne Dziury – ciekawie uformowane skałki piaskowca. Kierując się w stronę schroniska na Przehybie podziwaliśmy po drodze widoki na Małe Pieniny, góry słowackie i Beskid Wyspowy. W schronisku zaplanowaliśmy dłuższy odpoczynek, a ponieważ pogoda dopisała, obejrzeliśmy wyjątkową panoramę Tatr. W dalszą drogą ruszyliśmy w kierunku Szczawnicy zielonym szlakiem. Po drodze jeszcze kilkakrotnie oglądaliśmy  panoramę Tatr. Na koniec zeszliśmy wąską kamienistą dróżką na rozległą polanę, z której już niedaleko było do miejsca, gdzie czekał na nas autokar. Bardzo zmęczeni, ale pełni wrażeń wróciliśmy na Sierczę. Do zobaczenia na kolejnej wycieczce.

PKT GOT:

– Rytro – Schronisko PTTK  Przehyba – 18pkt

– Schronisko PTTK Przehyba – Czeremcha – 2 pkt

– Czeremcha – Szczawnica – Na potoku – 6 pkt

Razem – 26 pkt got

Nr grupy górskiej – BZ.09.

Wycieczka na Przehybę – Piechurek

Wycieczka 24.10.2017 r. w Gorce – Turbacz – 1315 m n.p.m. 

Turbacz to najwyższy i najbardziej znany szczyt Gorców, stanowi centralny punkt masywu. Góra zaliczana jest do Korony Gór Polski. Schodzą się tutaj najważniejsze grzbiety Gorców. Przez północne oraz wschodnie zbocza tejże góry przebiega granica Gorczańskiego Parku Narodowego. Sam szczyt Turbacza leży blisko Gorczańskiego Parku Narodowego, ale nie wchodzi w jego tereny. Pod szczytem w kierunku wschodnim na wysokości 1283 m n.p.m. znajduje się schronisko PTTK. Ten okazały kamienny budynek jest jednym z największych tego typu obiektów w Beskidach. Schronisko położone jest na skraju polany Wolnica, która tworzy wraz z rozległą Halą Długą ciąg polan pomiędzy Turbaczem a Kiczorą.

http://igorce.eu/turbacz

W wycieczce wzięło udział 41 osób, w tym: 28 dzieci z klas „0” do 7, 8 rodziców, 4 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż.  Wyruszyliśmy z  Poręby Wielkiej  Koninek i w  rekordowo szybkim tempie doszliśmy do schroniska zdobywając najpierw szczyt Turbacz. Pierwszy raz szliśmy ostatni odcinek w deszczu. Po godzinnym odpoczynku w schronisku, gdzie zajadaliśmy się przepysznymi naleśnikami z borówkami ( był też  bardzo dobry bigos i  placki po węgiersku) wyruszyliśmy dalej.  W drodze powrotnej  pogoda dopisała i spokojnie dotarliśmy do  Nowego Targu, gdzie czekał na nas autokar. Zaplanowaliśmy już ostatnią wycieczkę  w tym roku kalendarzowym  – wybieramy się w listopadzie  na Szczebel,  na którą zapraszamy wszystkich dzielnych „piechurków”.

PKT GOT:

– Poręba Wielka Koninki – Turbacz schronisko – 13 pkt

– Turbacz schronisko – Turbacz – 1 pkt

– Turbacz – Turbacz schronisko – 1 pkt

– Turbacz schronisko – Nowy Targ – Kowaniec – 8 pkt

Razem 23 pkt

Nr grupy górskiej – BZ.05

Wycieczka na Turbacz – „Piechurek”

Wycieczka na Śnieżnicę 30 września 2017 r.

W dniu 30.09.2017 SKT Piechurek wzięło udział w wycieczce na Śnieżnicę 1007 m n.p.m. organizowanej przez PTTK Wieliczka. Po drodze mieliśmy okazję podziwiać grzyby zarówno te jadalne, jak i niejadalne. Gdy dotarliśmy na szczyt, po krótkim odpoczynku udaliśmy się do  Młodzieżowego Ośrodka Rekolekcyjnego pod Śnieżnicą. Tam po zjedzeniu ciepłego posiłku chętne dzieci wzięły udział w konkursach zorganizowanych przez PTTK Wieliczka. Pełni wrażeń wróciliśmy do domu.

Wycieczka na Śnieżnicę – Piechurek

Rok Szkolny 2016/2017

Wycieczka 24 czerwca 2017 do Doliny Kieżmarskiej – Słowacja

Dolina Kieżmarska jest jedną z bardziej popularnych dolin słowackich Tatr. Walna dolina położona na granicy Tatr Wysokich z Tatrami Bielskimi. Jej powierzchnia wynosi 14,5 km2 a długość 8km. Prowadzą przez nią liczne szlaki turystyczne na szczyty i do sąsiednich dolin. Szczyty, które wznoszą się nad doliną są jednym z ważniejszych rejonów taternictwa sportowego. Miejscem, które zapewnia turystom nocleg i wyżywienie jest schronisko nad Zielonym Stawem.

W wycieczce wzięło udział 49 osób – w tym 30 dzieci z klas od „O” do VI, 14 rodziców, 4 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Pogoda dopisała, podziwialiśmy przepiękne widoki doliny i pomimo zmęczenia ( trasa była bardzo długa)  wszyscy  przeszliśmy całą trasę.  To już ostatnia wycieczka w tym roku szkolnym, ale już  we wrześniu planujemy wspólną wycieczkę z PTTK Wieliczka.   Zapraszamy wszystkie  chętne dzieci na kolejne wyprawy górskimi szlakami.

Punkty GOT:

• Kezmarska Biela Voda A – Nad Matliarmi 1,6 km-  3 pkt
• Nad Matliarmi – Salviovy prm  1,5 km – 3 pkt
• Salviovy prm – Kovalcikova polana – 0,5 km – 1 pkt
• Kovalcikova polana – Ch.pri Zelenom pl. – 4,2 km – 8 pkt
• Chata Pri Zelenom Pl. – Velke Bele Pleso  – 3 pkt
• Velke Bele Pleso – Salviovy prm – 3,8 km – 4 pkt
• Salviovy prm. – Nad Matliarmi – 1,5 km – 2 pkt
• Nad Matliarmi – Kezmarska Biela voda, bus – 1,6 km   – 2 pkt

Razem : 26 pkt GOT

Grupa górska : SLO

Wycieczka 27 maja 2017 do Doliny Kościeliskiej  w Tatrach – Wąwóz Kraków, jaskinie: Smocza Jama, Mylna

Dolina Kościeliska jest obszarem obfitującym w jaskinie. Spośród około 450 dotychczas odkrytych, cztery udostępnione zostały dla ruchu turystycznego. Są to jaskinie: Mroźna, Raptawicka, Mylna i Smocza Jama, przez które poprowadzono znakowane szlaki turystyczne.

Do jaskini Smocza Jama dojdziemy przechodząc przez Wąwóz Kraków. Leśne otoczenie ścieżki przechodzi po kilku minutach w mroczną i zimną scenerię. Wznoszące się ponad wąwozem urwiste, wapienne ściany w dawnych czasach przypominały góralom krakowskie kamienice. Stąd też wzięła się późniejsza nazwa tego miejsca. Piętnastominutowe przejście dnem ciasnego wąwozu doprowadza pod stalową drabinkę, która stanowi początek stromego podejścia pod Smoczą Jamę. Dalsza część wąwozu, biegnącego w stronę południowo-wschodnią, nie jest udostępniona dla ruchu turystycznego.

Smocza Jama jest pojedynczym i krótkim (37-metrowym), ale stromym korytarzem, który przebija na wylot skałę w turni Ratusza. Do przejścia jaskini konieczne jest posiadanie latarki. Drabinka, a następnie krótki ciąg łańcuchów prowadzą z dna wąwozu, po skałach, w nieznacznej ekspozycji aż do dolnego otworu jaskini. Dalszy korytarz na całej długości ubezpieczony jest łańcuchami, a jego przejście trwa około 10 minut. Zejście z powrotem do Doliny Kościeliskiej odbywa się szlakiem jednokierunkowym, wiodącym pod turniami Ratusza i Saturna w dół na Polanę Pisaną.

Jaskinia Mylna to największa i najtrudniejsza ze wszystkich udostępnionych turystycznie jaskiń w Dolinie Kościeliskiej. Znajduje się w Raptawickiej Turni. Nazwa Mylna znakomicie oddaje charakter jaskini – jest to plątanina korytarzy o łącznej długości 1835 m, z czego do zwiedzania udostępniono 300 m. Temperatura w tunelach oscyluje wokół 6 °C, jednak zimą panują tam mrozy – jest to rezultat przekopania sztucznego otworu. Warto więc zwiedzić Mylną w zimowym sezonie, gdyż we wnętrzu tworzą się lodowe sople.

Przyotworowe części jaskini były znane góralom od dawna, nawet krąży legenda, iż skrywał się tam sam Janosik. Jednak jako pierwszy zwiedził ją i opisał Jan Gwalbert Pawlikowski, a 50 lat później bracia Zwolińscy przy okazji pomiarów odkryli szereg bocznych korytarzy.

https://www.tatry.info.pl/

W wycieczce wzięło  udział 50 osób –  35 dzieci z klas 1 – 6, 5 letni –  Adaś z oddziałów przedszkolnych,   8 rodziców , 5 opiekunów oraz „nasz” przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Tym razem oprócz wędrówki po górach  doświadczyliśmy nowych wrażeń – przeszliśmy przez dwie jaskinie : Smoczą Jamę i Mylną. W jaskiniach panowały ciemności, więc każdy musiał mieć latarkę czołówkę. Wszyscy  świetnie poradzili sobie pokonując wszelkie trudności (w tym przejście na czworakach) pomagając sobie wzajemnie i dodając sobie otuchy. Warunki w jaskini były trudne – oprócz panujących  ciemności, było bardzo mokro i ślisko. I tak daliśmy radę! Wszyscy! Z niecierpliwością czekamy na kolejną wycieczkę – ostatnią w tym roku szkolnym.

Punkty Got:

• Gronik – Wielka Polana w Dolinie Małej Łąki   – T.02  –  5 pkt
• Wielka Polana w Dolinie Małęj Łąki – Przełęcz Przysłop Miętusi – T.02 –  2 pkt
• Przełęcz Przysłop Miętusi – Wyżnia Kira Miętusia – T.02   – 3 pkt.
• Wyżnia Kira Miętusia – Lodowe Źródło – T.02  – 2 pkt
• Lodowe Źródło – Polana Pisana – T.02 – 1 pkt
• Polna Pisana – Jaskinia Smocza Jama Wąwóz Kraków – T.01 – 3 pkt
• Jaskinia Smocza Jama Wąwóz Kraków – Polana Pisana – T.01 – 1 pkt
• Polana Pisana – Jaskinia Mylna – T.01 – 2 pkt
• Jaskinia Mylna – Polana Pisana – T.01  – 1 pkt
• Polana Pisana – Lodowe Źródło – T.02 – 1 pkt
• Lodowe Źródło – Wyżnia Kira Miętusia – T.02. – 1 pkt
• Wyżnia Kira Miętusia – Kiry – T.02 – 1 pkt

Razem: 23 pkt Got.

Wycieczka do Doliny Kościeliskiej – Piechurek

Wycieczka 25 marca 2017 do Doliny Chochołowskiej (Schronisko PTTK 1148 m n.p.m.) 

Dolina Chochołowska jest najdłuższą, największą i najdalej na zachód wysuniętą doliną leżącą w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Ma długość około 10 km i zajmuje powierzchnię około 35 km2. W górnej części dolina rozgałęzia się na trzy doliny – Dolinę Starorobociańską, Dolinę Jarząbczą i Dolinę Chochołowską Wyżnią. Dolina wzięła swoją nazwę od znajdującej się kilka kilometrów od niej miejscowości Chochołów. Przez wieki wykorzystywana była jako miejsce wypasu owiec i krów, na jej obszarze już od XVI wieku funkcjonowały ośrodki górniczo–hutnicze. W związku z tym w Dolinie znajdowały się liczne zabudowania pasterskie, przemysłowe i mieszkalne – do dnia dzisiejszego zachowała się ich znikoma liczba. Bardzo ciekawy opis trasy, którą szliśmy jest na stronie internetowej : http://i-tatry.pl/spacer-dolina-chocholowska/.

W wycieczce wzięło udział 46 osoby: 36 dzieci z klas od „0” – VI, 7 rodziców, 3 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Szlak dnem Doliny Chochołowskiej rozpoczyna się na początku Siwej Polany. Dalszy opis wędrówki: http://i-tatry.pl/spacer-dolina-chocholowska/. Tym razem przeszliśmy 16 km. Niestety nie weszliśmy na Grzesia (1635m n.p.m.) z powodu bardzo oblodzonego odcinaka szlaku. Z niecierpliwością czekamy na kolejną wycieczkę.

Punkty GOT:

– Siwa Polana – Polana Huciska – 5 pkt
– Polana Huciska – Wyżnia Brama Chochołowska – 2 pkt
– Wyżnia Brama Chochołowska – Polana Trzydniówka – 1 pkt
– Polana Trzydniówka – Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej – 2 pkt
– Schronisko PTTK na Polanie Chochołowskiej – Polana Trzydniówka – 1 pkt
– Polana Trzydniówka – Wyżnia Bramy Chochołowskiej – 1 pkt
– Wyżnia Bramy Chochołowskiej – Polana Huciska – 2 pkt
– Polana Huciska – Siwa Polana – 4 pkt

Razem: 18 pkt
Nr grupy górskiej – T.02

Wycieczka do Doliny Chochołowksiej – Piechurek

Wycieczka 04 marca 2017 – Leskowiec (922 m n.p.m.) Beskid Mały.

W wycieczce wzięło udział 43 osoby: 33 dzieci z klas od I – VI, 6 rodziców, 4 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Wędrówkę rozpoczęliśmy w miejscowości Krzeszów Górny , z której czerwonym szlakiem udaliśmy się w kierunku schroniska PTTK położonego nieopodal szczytu Leskowca zwanego Gronią Jana Pawła II. W schronisku można było kupić coś ciepłego do picia i jedzenia. Po krótkim odpoczynku przeszliśmy na polany, z których podziwialiśmy rozległą panoramę Beskidu Żywieckiego i Beskidu Średniego. Następnie udaliśmy się w drogę powrotną w kierunku Krzeszowa Dolnego, skąd autokarem wróciliśmy na Sierczę.

Punkty GOT:
Krzeszów Górny – Schronisko PTTK na Leskowcu / Groń Jana Pawła II – 10pkt
Schronisko PTTK na Leskowcu / Groń Jana Pawła II – Krzeszów Dolny – 7 pkt
Razem 17 pkt.
Nr grupy górskiej – BZ.03

Wycieczka na Leskowiec – Piechurek

Wycieczka 14 stycznia 2017 Nosal ( 1206 m n.p.m) Tatry Zachodnie

Nosal – wzniesienie reglowe w Tatrach Zachodnich nad Kuźnicami, między Doliną Bystrej a Doliną Olczyską. Nazwa góry pochodzi od kształtu skał od północno-zachodniej strony, przypominających nos.

W wycieczce wzięły udział 24 osoby, 2 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż.
Wędrówkę rozpoczęliśmy w Murowanicy skąd przez Kuźnice udaliśmy się w kierunku Nosalowej Przełęczy. Następny etap to zdobycie Nosala. Wracaliśmy przez Nosalową Przełęcz , Dolinę Olczyską i Polanę pod Kopieńcem gdzie odpoczęliśmy w szałasach pasterskich. Dawniej było ich 20, obecnie pozostały tylko trzy. Z doliny podziwialiśmy między innymi Mały i Wielki Kopieniec. Po krótkim odpoczynku udaliśmy się w kierunku Toporowej Cyrhli . Trasa była bardzo wyczerpująca ze względu na głęboki śnieg leżący na szlaku. Zmęczenie zrekompensowały nam przepiękne widoki zaśnieżonych gór – zapraszamy do obejrzenia w galerii szkolnej. Zapraszamy na kolejną wycieczkę planowaną 04.03.2017 roku – Leskowiec (922 m n.p.m) w Beskidzie Małym.

Pkt. GOT.
Murowanica – Kuźnice – 1 pkt
Kuźnice – Nosalowa Przełęcz – 2 pkt
Nosalowa przełęcz – Nosal – 2 pkt
Nosal – Nosalowa Przełęcz – 1 pkt
Nosalowa Przełęcz – Olczyska Polana – 1 pkt
Olczyska Polana – Polana pod Kopieńcem – 4 pkt
Polana pod Kopieńcem – Toporowa Cyrhla – 3 pkt
Razem 14 pkt
Nr grupy górskiej – T.02

Wycieczka na Nosal – Piechurek

Wycieczka 19 listopada 2016 – Lubań (1211 m n.p.m)

W wycieczce wzięły udział 52 osoby: 42 dzieci z klas od „0” – VI, 5 rodziców, 5 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Wędrówkę rozpoczęliśmy w miejscowości Grywałd , z której zielonym szlakiem po około 3 godzinach dotarliśmy na szczyt góry. Po drodze minęliśmy ruiny bacówki. Podczas stromego podejścia na szczyt przystanęliśmy przy źródełku , gdzie można było uzupełnić butelki z wodą. Pod szczytem na polanie odpoczęliśmy pod wiatą, która stoi na terenie studenckiej bazy namiotowej funkcjonującej w okresie wakacyjnym. Po krótkim odpoczynku chętni wchodzili na wieżę widokową wybudowaną w 2015 roku, której wysokość wynosi 22 m. Z wieży rozpościerają się przepiękne widoki na Tatry, Pieniny, Beskidy oraz Gorce. Niestety bardzo silny wiatr nie pozwolił na dłuższy pobyt na wieży. Po dłuższym odpoczynku i ulepieniu bałwana udaliśmy się w drogę powrotną. Pierwszy odcinek ze szczytu był dość stromy, więc większość grupy z wielką uciechą zjechała po śniegu na czym kto mógł. Następnie wróciliśmy do miejscowości Grywałd tą samą trasą do autokaru, gdzie każdy przebrał się w zapasowe suche ubrania. Bardzo zmęczeni, ale gotowi na kolejną wycieczkę wróciliśmy pod szkołę, gdzie czekali na nas rodzice. Wielkie brawa za wytrwałość dla najmłodszej uczestniczki – Madzi z oddziałów przedszkolnych.

Pkt.GOT.
Grywałd – Lubań – 13 pkt
Lubań – Grywałd – 6 pkt
Razem – 19 pkt

Nr grupy górskiej – BZ.05

Wycieczka 24 września 2016 – Trzy Korony (989 m n.p.m.)

Sokolica (747 m n.p.m.)

Sokolica leży w części Pienin zwanych Pieninkami. Na Sokolicy rośnie lasek sosen, z których najstarsza ma około 500 lat. Od południa opada stromo skała w 310 metrową przepaść. Z Sokolicy rozciąga się wspaniały widok na przełom Dunajca, Drogę Pienińską, Trzy Korony, Holicę i Tatry. Nazwa szczytu pochodzi od tego, że dawniej były na Sokolicy sokoły.

Trzy Korony – najwyższy szczyt Pienin Środkowych należący do masywu Trzech Koron.Partię szczytową stanowi pięć turni: Okraglica – 982 m n.p.m. – najwyższa – na niej znajduje się platforma widokowa z barierkami. Płaska Skała – 950 m n.p.m. – na południowy wschód od Okrąglicy. Nad Ogródki – 940 m n.p.m. – na południowy zachód od Okrąglicy. Pańska Skała – 920 m n.p.m. – gnieżdżą się na niej rzadkie ptaki pomurniki. Niżna Okraglica – wysunięta ku południu  pod Okraglicą i niższa o 80 m.

 

W wycieczce wzięło udział 58 osób – 44 dzieci z klas od „0” do VI, 7 rodziców, 6 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż.  Wędrówkę rozpoczęliśmy z miejscowości Sromowce Niżne i po kilku postojach zdobyliśmy Trzy Korony. Przeżycie dla wielu niesamowite – musieliśmy przejść po platformie nad przepaścią. Na szczycie podziwiliśmy przełom Dunajca. Kolejnym etapem było zdobycie Sokolicy, na której rośnie najsłynniejsza w Polsce sosna. Tam również podziwialiśmy przepiękne widoki. Następnie zeszliśmy do Szczawnicy i po krótkiej przeprawie tratwą na drugi brzeg Dunajca odpoczęliśmy w schronisku Orlica, gdzie piekliśmy kiełbaski. Przeszliśmy łącznie 10,3 km. Suma wszystkich podejść to 700 m, zejść 690 m. Wielkie brawa dla najmłodszej uczestniczki wycieczki Julki z oddziałów przedszkolnych.

Punkty GOT

Nr grupy górskiej – BZ.08

Przełęcz Szopka – Trzy Korony –  3 pkt

Trzy Korony – Przełęcz Szopka –  1 pkt

Przełęcz Szopka – Czertezik –  5 pkt

Czertezik – Sokolica – 2  pkt

Sokolica – Schronisko Orlica – 2 pkt.

Razem  19 pkt.

Rok Szkolny 2015/2016

Wycieczka 18 czerwca 2016 – Mała Fatra (Słowacja)

Diery to fantastyczne wąwozy skalne znajdujące się na terenie Narodowego Rezerwatu Przyrody w Małej Fatrze Krywańskiej. Znajdują się w pobliżu miasteczka Terchowa, a że to miasteczko jest związane legendą z postacią Janosika, więc Dolne i Nowe Diery nazwano jego imieniem.

Dolne Diery są łatwym szlakiem turystycznym dostępnym dzięki zamontowanym tu kładkom i drabinkom. Nowe Diery tworzy wąwóz skalny wychodzący z Dolnych Dier. Również tutaj jest kilka drabinek i kładek. Na tej trasie, w jej górnym odcinku, wyznaczono punkty widokowe, z których jest wgląd w głąb wąwozu. Ten wąwóz również należy do niezbyt trudnych. Ich nazwa wywodzi się od tego, że zostały udostępnione dla turystów jako ostatnie z kompleksu Dier.

W wycieczce wzięło udział  47 dzieci z klas od I – V ( w tym z oddziałów przedszkolnych), 23 dorosłych, 4 opiekunów, 2 przewodników tatrzańskich. Tym razem wycieczkę rozpoczęło zwiedzanie Zamku Orawskiego w miejscowości Podzamok. Po zwiedzaniu przejechaliśmy ok. 30 minut i rozpoczęliśmy wędrówkę z miejscowości Terchova gdzie weszliśmy do słowackiego parku narodowego „Narodny Park Mala Fatra”. Ruszyliśmy niebieskim szlakiem na zwiedzanie kanionów i wąwozów Dolnych Dier, Nowych Dier. Na polanie Podziar odpoczęliśmy w bufecie, gdzie można było spróbować słowackiego napoju „kofoli”. Po krótkim odpoczynku kolejna dawka emocji w trakcie przechodzenia Górnych Dier. Po drodze, wodospady, kaskady, rwące górskie potoki, mostki, drabinki i wiele innych atrakcji.  Następnie przeszliśmy do osady Štefanová, gdzie  czekał na nas kierowca. Pełni wrażeń wróciliśmy na Sierczę.

Wycieczka 23.04.2016 – Wysoka 1050 m.n.p.m. – Małe Pieniny

Wysoka to najwyższe wzniesienie Pienin. Leży w Małych Pieninach na granicy polsko – słowackiej. Znana jest również pod nazwą „Wysokie Skałki”. Szczyt zaliczany jest  do Korony Gór Polski.

W wycieczce wzięło  udział 55 osób – 43 dzieci  z klas od I – V (w tym dwoje z oddziałów przedszkolnych), 6 rodziców, 5 opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Wędrówkę rozpoczęliśmy z miejscowości Jaworek,  z której zielonym szlakiem przeszliśmy przez Wąwóz Homole, w stronę  Kamiennych Kręgów i dalej na  Polanę Rówienki do Wysokiej. Na trasie mijaliśmy pierwsze stada owiec  wypędzanych na hale 23 kwietnia w dzień św. Wojciecha   zgodnie z tamtejszą tradycją.   Po wejściu na  skalisty szczyt zabezpieczony  z każdej strony barierkami – mogliśmy podziwiać przepiękną panoramę  gór. Z Wysokiej niebieskim szlakiem  na granicy polsko – słowackiej kontynuowaliśmy trasę grzbietem Małych Pienin  na Durbaszkę. Pod szczytem w Schronisku PTTK Pod Durbaszką odpoczęliśmy,  rozpaliliśmy ognisko i zjedliśmy kiełbaski.  Następnie przez Wysoki Wierch , Szlachtową zeszliśmy na parking  i około 16.30 wyruszyliśmy w drogę powrotną. W autokarze  jak poprzednio dzieci wzięły udział w konkursie sprawdzającym poznane ciekawostki z wycieczki. Następnie chętni próbowali swoich sił bawiąc się w „przewodnika”. Podróż zakończyliśmy śpiewając  piosenki.

Punkty Got – Wysoka – Pieniny

Nr grupy górskiej:BZ.08

Jaworki – Wąwóz Homole – 3pkt

Wąwóz Homole – Wysoka(Wysokie Skałki) – 7 pkt

Wysoka (Wysokie Skałki) – Durbaszka – 1 pkt

Durbaszka – Wysoki Wierch – 2 pkt

Wysoki Wierch – Szlachtowa – 4 pkt

Wycieczka Stare Wierchy 973 m.n.p.m. – Gorce

Stare Wierchy – polana i szczyt w Gorcach. Znajdują się w głównym grzbiecie odchodzącym od Turbacza na zachód, na obrzeżach enklawy Gorczańskiego Parku Narodowego. Na polanie, na wysokości 973 m.n.p.m. znajduje się schronisko PTTK na Starych Wierchach. Po zachodniej stronie polany znajduje się kulminacja o wysokości 969 m, często na mapach zaznaczana jako szczyt^. Przy dobrej pogodzie można podziwiać piękne widoki na Tatry oraz Babią Górę.   W otoczeniu Starych Wierchów znajduje się wiele malowniczych zakątków. Strome zbocza Hyrby, spadające stromo do doliny górnej   Obidowej, porastają jałowce i górskie trawy, uprawne pólka przeplatają się z płatami zarośli. Północne zbocza porastają żywiczne lasy o gęstym podszyciu, bogatym w jagody i grzyby. Z polany Załogi roztacza się rozległy widok na całą prawie panoramę Tatr (z Maciejowej widoczne są tylko fragmenty Tatr Wysokich). W stronę zachodnią wynurza się w dali Babia Góra. W zimie nachylenie północnych stoków polany stwarza dogodne warunki do uprawiania narciarstwa.

W wycieczce wzięło udział 57 osób – 50 dzieci z klas od I do V, 1 dorosły, 5 opiekunów i przewodnik Paweł Krąż. Wyjechaliśmy o godz.8.00. udając się w kierunku Rabki Zdroju. Wysiedliśmy w Rdzawce (Obidowa) i szlakiem niebieskim doszliśmy do schroniska PTTK Stare Wierchy. Po półgodzinnym odpoczynku kontynuowaliśmy wędrówkę szlakiem czerwonym (Główny Szlak Beskidzki) do kolejnego schroniska PTTK „bacówki w Maciejowej”. Stamtąd zeszliśmy do Rabki Zdroju. Łącznie przeszliśmy 14 km. Podczas krótkich postojów przewodnik opowiadał m.in. o urządzeniach do pomiaru prędkości wiatru, temperatury, a także w jaki sposób należy się zachować podczas burzy w górach. Każda klasa otrzymała płytkę cd dotyczącą wyładowań atmosferycznych. Podczas powrotu planowaliśmy kolejne wycieczki.

Punkty GOT Gorce – Stare Wierchy:

Obidowa – Rdzawka – Schronisko PTTK Stare Wierchy – 8 pkt

Schronisko PTTK Stare Wierchy – Bacówka PTTK na Maciejowej – 4 pkt

Bacówka PTTK na Maciejowej – Rabka Zdrój – 5 pkt

Rusinowa Polana – ok.1200 m.n.p.m. – Regle Tatr Wysokich

Rusinowa Polana jest rozległą łąką położoną u podnóża Tatr Wysokich. W jej najbliższym otoczeniu leży Gęsia Szyja (1489 m n.p.m.)   – szczyt reglowy, na który wchodzi się z polany w niecałe 45 minut. Oba miejsca są licznie odwiedzane ze względu na znakomite walory widokowe. Rusinowa Polana od stuleci była miejscem działalności pasterskiej. Po powołaniu w 1954 roku Tatrzańskiego Parku Narodowego, wypasanie zwierząt na obszarze parku było sukcesywnie likwidowane aż do jego całkowitej eliminacji. W latach 80-tych przywrócono tzw. wypas kulturowy i obecnie na Rusinowej Polanie w sezonie ponownie spotkać można stado owiec. Zwierzęta dobrze integrują się z turystami domagając się pożywienia lub nawet podkradając prowiant. Charakterystyczne brzmienie dzwoneczków przywiązanych do szyi owiec (po góralsku zwanych „zbyrcokami”) tworzy niepowtarzalny klimat.

 W wycieczce zorganizowanej 09.01.2016 r. wzięło udział 43 osób – 33 dzieci z klas od „0” do V, 7 rodziców , dwoje opiekunów i przewodnik tatrzański Paweł Krąż. Wyjechaliśmy o godz. 8.00 udając się w kierunku Bukowiny Tatrzańskiej. Wysiedliśmy na parkingu przy Zazadniej. Kierując się szlakiem niebieskim dotarliśmy do Sanktuarium Matki Boskiej Jaworzyńskiej na Wiktorówkach. Tam mogliśmy napić się ciepłej herbaty , zwiedziliśmy Sanktuarium oraz wzięliśmy udział w krótkim nabożeństwie . Następnie przeszliśmy na Rusinową Polanę, gdzie wszystkich zaskoczył widok na przepiękną panoramę Tatr. Po krótkim odpoczynku przeznaczonym na posiłek wyszliśmy na Gęsią Szyję. Ostatnim etapem naszej wędrówki był powrót na parking na Wierch Porońcu, gdzie czekał na nas autokar. Przewodnik podczas postojów opowiadał dzieciom ciekawostki dotyczące regionu, elementów stroju góralskiego, zapoznał dzieci z legendą związaną z powstaniem Sanktuarium, a także pokazał sprzęt do wędrówki w wysokie partie gór (raki, czekan) i opowiadał jak z niego korzystać. Podczas powrotu przeprowadził konkurs z nagrodami dla dzieci, podczas którego dzieci mogły utrwalić poznane wiadomości. Chętne dzieci mogły usiąść na fotelu przewodnika i przez kilka minut przejąć jego rolę komentując mijane miejscowości przez mikrofon. Niektórzy nawet śpiewali kolędy wraz   z pozostałymi uczestnikami wycieczki. Około 18.00 wróciliśmy pod szkołę, gdzie na dzieci czekali już rodzice.

 Pkt GOT za Rusinową Polanę:

• -Rusinowa Polana z Doliny Filipka 6 pkt
• -Gęsia Szyja z Rusinowej Polany 4 pkt
• -Rusionowa Polana z Gęsiej Szyi 1 pkt
• -Wierch Poroniec z Rusinowej Polany 4 pkt

Razem: 15 pkt GOT

Luboń Wielki – 1022 m n.p.m. – Beskid Wyspowy

Luboń Wielki (1022 m n.p.m.) – przez miejscowych zwany również Biernatką. Wybitny szczyt Beskidu Wyspowego, najdalej wysunięty na zachód oraz bardzo charakterystyczny i nietypowy w swoim kształcie dla tego regionu. Jego długi, łagodnie opadający grzbiet po stronie zachodniej, który w dolnej części przecina słynną „Zakopiankę” wyróżnia go od pozostałych szczytów Beskidu Wyspowego. Typowo „wyspowy” wygląd nadają mu jednak pozostałe, już dosyć strome zbocza oraz spłaszczony wierzchołek. U jego podnóża znajdują się miejscowości: Mszana Dolna, Glisne, Tenczyn, Krzeczów, Naprawa, Skomielna Biała, Rabka-Zdrój, Rabka-Zaryte i Raba Niżna.  Na szczycie góry mamy jedyne Schronisko PTTK w Beskidzie Wyspowym, powstałe w latach trzydziestych XX wieku.

W wycieczce zorganizowanej w dniu 10.10.2015 wzięło udział 46 osób z klas od „0”  do VI, kilkoro rodziców i 5 opiekunów. Na szczyt prowadził nas przewodnik tatrzański Pan Paweł Krąż, który na początku omówił całą trasę, zaznajomił nas ze szlakiem na mapie, oraz wskazał kierunek marszu przy pomocy kompasu i gps-a. Wyruszyliśmy  z miejscowości Lubień szlakiem niebieskim, po drodze „zdobyliśmy” Luboń Mały 869m.n.p.m. i na szczyt Luboń Wielki  dotarliśmy po około 3,5 godzinach. W schronisku odpoczęliśmy, wypiliśmy ciepłą herbatkę, zjedliśmy „małe co nie co” i wyruszyliśmy w drogę powrotną. Połowa grupy wróciła  trudniejszym szlakiem żółtym zwiedzając po drodze jaskinię. Druga połowa grupy wróciła szlakiem niebieskim. Wszyscy spotkaliśmy się w Rabce Zaryte w autokarze. Zmęczeni lecz pełni wrażeń planujemy już następną wycieczkę.

Pkt GOT za Luboń Wielki:

• -Luboń Mały PKS – Luboń Wielki (niebieski szlak) 10 pkt,
• -Luboń Wielki – Rabka Zaryte (żółty szlak) 5 pkt
• -Luboń Wielki – Rabka Zaryte (niebieski szlak) 4 pkt

Razem: 19 pkt GOT

numer grupy górskiej: Beskid Wyspowy: BZ.06

Kudłacze – 730 m.n.p.m – Beskid Makowski

W dniu 26.09.2015  odbyła się wycieczka zorganizowana  przez Oddział Miejski PTTK w Wieliczce, w której wzięło udział nasze  Szkolne Koło Turystyczne „Piechurek” reprezentowane przez najmłodszych uczniów z klas pierwszych i drugich, a nawet z zerówki. Pomimo bardzo deszczowej pogody udało nam się „zdobyć” szczyt Kudłacze. W schronisku dzieci odpoczęły, wzięły udział w konkursach, zjadły pyszny żurek i napiły się ciepłej herbatki, a niektórzy czekolady. W bardzo dobrych humorach wróciliśmy  do domu. A jak dobrze się bawiliśmy prosimy pooglądać w galerii…

GALERIA

Rok Szkolny 2014/2015

W roku 2014/2015 zdobyliśmy niektóre szczyty Małej Korony Beskidów:

– Śnieżnica 1007 m.n.p.m – w Beskidzie Wyspowym
– Klimczok  1117 m.n.p.m – w Beskidzie Śląskim
– Hrobacza Łąka   828 m.n.p.m.–  w Beskidzie Małym

Pkt GOT z Hrobaczą Łąkę :

• – Przełęcz Przegibek – Przełęcz Gaiki/Groniczki – 3 pkt
• – Przełęcz gaiki/Groniczki – Hrobacza Łąka – 4 pkt
• – Hrobacza Łąka – Bujakowski Groń – 2 pkt
• – Bujakowski Groń – Porąbka – 4 pkt

Razem: 13 pkt
– Jaworzyna 1114 m.n.p.m – w Beskidzie Sądeckim.

Pkt GOT za Jaworzynę:

• – Czarny Potok – Jaworzyna Krynicka – 9 pkt
• – Jaworzyna Krynicka – Runek – 4 pkt
• – Runek – Bacówka pod Wierchomlą – 3 pkt
• – Bacówka pod Wierchomlą – Wierchomla Mała – 3 pkt

Razem: 19 pkt